اوردنچر - دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت

برای جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته روش‌های مختلفی وجود دارد که اوردنچر یکی از آن‌ها است. اوردنچر به عنوان یک پروتز دندانی شناخته می‌شود و در واقع دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت است. استفاده از اوردنچر مشکلات دندان مصنوعی مانند احتمال لیز خوردن و شل شدن در هنگام غذا خوردن و صحبت کردن را از بین می‌برد و به همین دلیل محبوبیت زیادی دارد. اما انواع اوردنچر چیست و چه مزایایی دارد؟

اوردنچر چیست؟

اوردنچر (Overdenture) می‌تواند جایگزین چند دندان از دست رفته شما بشود یا جای کل دندان‌های قوس دندانی در هر فک را بگیرد. این دندان مصنوعی روی چندین پایه ایمپلنت متصل می‌شود و به همین دلیل روی لثه لیز نمی‌خورد و ظاهر طبیعی‌تری دارد. البته در این نوع پروتز، ایمپلنت به جای نگهداری یک تاج، مسئول نگهداری چندین تاج دندانی است و ایمپلنت‌ها و اوردنچر متناسب با ساختار فک بیمار طراحی می‌شود. قیمت پروتز دندان اوردنچر هم بیشتر از دندان مصنوعی معمولی است، اما مزایا و برتری‌های بسیاری دارد تا دندان‌هایی کاربردی‌تر و زیباتر داشته باشید.

چرا اوردنچر انتخاب مناسبی برای شماست؟ مزایا و برتری‌ها

اما مزایا اوردنچر چیست؟ اوردنچر به خوبی جایگزین دندان‌های از دست رفته شما می‌شود و از جمله مزایا این روش می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• پایداری اوردنچر بیشتر از دیگر دندان‌های مصنوعی است و در واقع پایه ایمپلنت این پروتز، از لغزش دندان‌های مصنوعی جلوگیری می‌کند.
• قدرت جویدن و بلع غذا بهبود پیدا می‌کند و می‌توانید مثل قبل به خوبی غذا بخورید.
• قرارگیری اوردنچر در دهان سلامت استخوان فک شما را تضمین می‌کند تا دچار تحلیل فک نشوید.
• این دندان‌های مصنوعی حس طبیعی‌تری به شما می‌دهند و می‌توانید به راحتی از آن‌ها استفاده کنید.
• در این روش پس از کاشت ایمپلنت، پروتز دندان مصنوعی را در مدت کوتاه‌تری روی ایمپلنت قرار می‌دهند و در واقع طول درمان کوتاه‌تر است.
• تعداد ایمپلنت‌ها در این روش کمتر است و به همین دلیل معمولا نیازی به انجام پیوند استخوان نیست.
• با جایگزین شدن دندان‌های از دست رفته با اوردنچر، اعتماد به نفس شما افزایش می‌یابد و زندگی باکیفیت‌تری خواهید داشت.

چه کسانی کاندید مناسبی برای اوردنچر هستند؟

اوردنچر می‌تواند به خوبی جایگزین دندان‌های از دست رفته شود، البته بیمار باید شرایط مناسب استفاده از این پروتز را داشته باشد. از جمله کاندیدهای مناسب برای استفاده از اوردنچر بر پایه ایمپلنت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: افرادی که فک محکمی دارند و ساختار استخوان فک آن‌ها برای کاشت ایمپلنت تراکم کافی را دارد. کسانی که لثه‌های سالمی دارند و با مشکلات و بیماری‌های لثه مانند عفونت لثه درگیر نشده‌اند. افرادی که به دنبال جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته خود با یک پروتز بدون لغزش هستند. در مقابل افراد سیگاری، نوجوانان پیش از رشد کامل استخوان فک و افراد با عادت دندان قروچه در خواب نمی‌توانند برای کاشت و استفاده از اوردنچر اقدام کنند.

انواع اوردنچر: ثابت، متحرک و روش‌های اتصال

اوردنچر یک پروتز دندانی است که انواع مختلفی دارد. به طور کلی انواع اوردنچر را می‌توان به دو دسته ثابت و متحرک تقسیم‌بندی کرد که در ادامه معرفی شده‌اند. انتخاب بین این روش‌های مختلف اوردنچر به شرایط فک و دندان‌های بیمار بستگی دارد و دندانپزشک باید بهترین گزینه را پیشنهاد دهد.

اوردنچر ثابت (Fixed Overdenture)

اوردنچر ثابت همان‌طور که از نام آن مشخص است، به صورت ثابت روی پایه‌های ایمپلنت قرار می‌گیرد و قابل جابه‌جایی نیست. اوردنچر ثابت بر پایه ایمپلنت نیز انواع مختلفی دارد که از نظر نوع اتصالات و ساختار با هم متفاوت هستند. حال انواع اوردنچر ثابت را می‌توان به شیوه زیر معرفی کرد: اوردنچر بر پایه ایمپلنت با میله: اوردنچر میله ای به صورت یک میله فلزی است که این میله فلزی، اوردنچر را به ایمپلنت‌ها اتصال می‌دهد. در واقع نگهداری پروتز اوردنچر میله ای با همکاری لثه و ایمپلنت خواهد بود. اوردنچر بر پایه ایمپلنت توپی شکل: در این روش، اتصال اوردنچر به ایمپلنت‌ها از طریق ساختارهای فلزی توپی شکل انجام می‌شود تا پروتز در محل خود به صورت ثابت قرار گیرد. اوردنچر پارسیل: این نوع اوردنچر زمانی استفاده می‌شود که فرد تنها بخشی از دندان‌های خود را از دست داده باشد و هنوز دندان‌های سالم در فک بالا یا پایین فرد دیده شود.

اوردنچر متحرک (Removable Overdenture)

اوردنچر متحرک دسته‌ای دیگر از انواع اوردنچر است که حالت متحرک دارد و می‌توان آن را جابجا کرد. در واقع اوردنچرهای متحرک همچون دندان مصنوعی متحرک، قابل جابه‌جایی هستند. از جمله مدل‌های مختلف اوردنچر متحرک هم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: اوردنچر بر پایه لثه: این اوردنچرها اتصال فلزی ندارند و تنها روی لثه قرار می‌گیرند. البته شیوه اتصال اوردنچر به لثه با چسب یا مکش است تا روی لثه دچار لغزش و جابه‌جایی نشود. اوردنچر بر پایه ایمپلنت مگنتیک: در این نوع از اوردنچر، اتصال‌های سنتی و فلزی بین پروتز و ایمپلنت وجود ندارد، بلکه نیرو مغناطیسی، دندان مصنوعی را به ایمپلنت متصل می‌کند و معمولا حالت متحرک دارد. اوردنچر تحت حمایت ایمپلنت: در این روش، از ایمپلنت و بخشی از لثه برای پشتیبانی از اوردنچر استفاده می‌شود؛ اما پروتز به صورت متحرک است و می‌توان آن را از دهان خارج کرد.

فرق اوردنچر با ایمپلنت چیست؟

اوردنچر با ایمپلنت معمولی تفاوت دارد و هر یک در شرایط خاصی استفاده می‌شوند. ایمپلنت برای یک یا دو دندان از دست رفته کاربرد دارد و به صورت یک پایه است که داخل استخوان فک قرار می‌گیرد و سپس تاج دندان روی این پایه متصل می‌شود. حال اگر بیمار تعداد دندان‌های بیشتری را از دست داده باشد، استفاده از ایمپلنت برای تک تک این دندان‌ها سخت و زمان‌بر خواهد بود و می‌توان به جای ایمپلنت، از اوردنچر استفاده کرد. اوردنچر به صورت یک پروتز دندانی کامل یا تکه‌ای برای چندین دندان ساخته می‌شود. برای تثبیت این پروتز در دهان هم چند پایه ایمپلنت در فک قرار می‌دهند که نقش حمایت از اوردنچر را بر عهده دارند.

مراحل انجام اوردنچر: از مشاوره تا لبخند نهایی

اما روش انجام اوردنچر چیست؟ فرایند ساخت و انجام اوردنچر مراحل مختلفی دارد که از اولین مراجعه به دندانپزشکی تا قرارگیری پروتز در دهان را شامل می‌شود. حال مراحل انجام اوردنچر را می‌توان به شیوه زیر معرفی کرد:

مرحله اول: مشاوره، معاینه و طرح درمان

ابتدا دندانپزشک وضعیت فک و دندان‌ها را بررسی می‌کند تا مطمئن شود که بیمار کاندید مناسب اوردنچر است. همچنین در این مرحله بیمار پاسخ سوالات خود را در می‌یابد و مشاوره‌های اولیه را دریافت می‌کند. در ادامه برنامه‌ریزی‌های لازم انجام می‌شود تا طرح درمان بیمار برای جایگزین کردن دندان‌های از دست رفته مشخص گردد.

مرحله دوم: جراحی کاشت ایمپلنت‌ها

اگر نوع اوردنچر نیاز به ایمپلنت داشته باشد، در این مرحله جراحی کاشت ایمپلنت را انجام می‌دهند. در طی این جراحی، بخشی از لثه و استخوان فک برش داده می‌شود و یک میله فلزی (فیکسچر) در فک قرار می‌گیرد. این میله از جنس تیتانیوم است و مانند یک پیچ به فک اتصال داده می‌شود. در ادامه نیز روی این پایه ایمپلنت، هیلینگ را می‌گذارند که سر آن از لثه بیرون می‌زند.

مرحله سوم: دوره بهبودی و استئواینتگریشن

استئواینتگریشن (Osseointegration) در واقع فرایندی است که در طی آن استخوان فک، به طور مستقیم و محکم به ایمپلنت دندانی متصل می‌شود. این فرایند چندین هفته تا چند ماه زمان می‌برد تا ایمپلنت اصطلاحا به فک جوش بخورد و در جای خود محکم شود. تعیین مدت زمان این مرحله به شرایط فک شما بستگی دارد و توسط دندانپزشک مشخص می‌شود.

مرحله چهارم: قالب‌گیری و ساخت پروتز اوردنچر

در معاینه بعدی، دندانپزشک ساختار ایمپلنت و فک بیمار را به طور کامل قالب‌گیری می‌کند که این قالب‌گیری می‌تواند با خمیر یا از طریق قالب‌گیری دیجیتالی باشد. در ادامه این قالب را به لابراتوار دندانپزشکی می‌فرستند تا پروتز اوردنچر بر اساس ساختار فک و دهان بیمار ساخته شود و آماده تحویل گردد.

مرحله پنجم: نصب اوردنچر و تنظیمات نهایی

در این مرحله اوردنچر را روی ایمپلنت قرار می‌دهند و آن را بررسی می‌کنند. در صورت نیاز تغییرات لازم روی پروتز انجام می‌شود و در نهایت آن را به طور کامل به ایمپلنت اتصال می‌دهند. در مورد انواع اوردنچر متحرک هم اتصال اوردنچر به لثه از طریق چسب و گیره‌های مخصوص است.

مقایسه اوردنچر با دندان مصنوعی معمولی و ایمپلنت کامل

اوردنچر را می‌توان نوعی دندان مصنوعی ثابت در نظر گرفت که با دندان مصنوعی معمولی و ایمپلنت کامل متفاوت است. حال این تفاوت را می‌توان به شیوه‌های زیر بررسی کرد:

• اوردنچر با استفاده از ایمپلنت‌هایی که در فک قرار می‌گیرد، در جای خود محکم می‌شود و برخلاف دندان مصنوعی معمولی، امکان لغزش و حرکت آن وجود ندارد و در واقع عملکرد فرد برای غذا خوردن و صحبت کردن بهبود می‌یابد.
• ایمپلنت کامل هزینه زیادی دارد که پرداخت این هزینه برای تمامی بیماران آسان نیست. در مقابل اوردنچر هزینه کمتری دارد؛ چراکه تنها چند پایه ایمپلنت در فک قرار می‌گیرد و برای هر دندان به یک پایه ایمپلنت نیاز ندارید.
• با توجه به تعداد کمتر پایه‌های ایمپلنت، جراحی اوردنچر آسان‌تر است و در یک جلسه انجام می‌شود؛ در حالی که برای کاشت ایمپلنت کامل، جراحی پیچیده‌تری انجام می‌شود و بارها باید به مطب دندانپزشک مراجعه کنید.

نگهداری و مراقبت از اوردنچر

برای افزایش ماندگاری و مراقبت از بهداشت دهان و دندان پس از قرارگیری اوردنچر بر پایه ایمپلنت در دهان، باید نکات مراقبتی مختلفی را مدنظر قرار دهید که از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• اوردنچر ثابت را مانند دندان مصنوعی به طور روزانه مسواک بزنید و تمیز کنید تا آلودگی‌ها از بین بروند. البته برای تمیز کردن
• اوردنچر متحرک باید آن را از دهان بیرون بیاورید و مسواک بزنید. در ادامه دهان خود را نیز تمیز کنید و سپس پروتز را به جای خود باز گردانید.
• برای تمیز کردن این پروتز، استفاده از مسواک نرم و خمیر دندان مخصوص دندان مصنوعی اهمیت زیادی دارد
• پس از قرارگیری اوردنچر در دهان باید به طور دوره‌ای به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت پروتز و شرایط فک و دهان شما بررسی شود.
• پروتز اوردنچر متحرک را شب‌ها از دهان خارج کنید و در یک ظرف آب قرار دهید تا ساختار آن حفظ شود.
• مراقبت برخورد و ضربات احتمالی به پروتز متحرک یا اوردنچر ثابت در دهان خود باشید تا دچار آسیب نشود.
• در هنگام جویدن غذا فشار زیادی به پروتز اوردنچر وارد نکنید و آجیل و مواد غذایی سفت را با دندان خود نشکنید.

طول عمر اوردنچر ثابت چقدر است؟

اوردنچر ماندگاری زیادی دارد و پرداخت قیمت اوردنچر ثابت به دلیل همین طول عمر زیاد، معقول و منطقی است. به طور کلی پایه‌های ایمپلنت معمولا تا آخر عمر قابل استفاده هستند و نیازی به تغییر و تعویض پیدا نمی‌کنند. اما اوردنچر یعنی قسمت خارجی پروتز ممکن است پس از چند سال نیاز به جابه‌جایی و تعویض داشته باشد که این نیاز به تعویض در پی تغییر ساختار فک مانند کاهش وزن اتفاق می‌افتد. با این وجود همین پروتز خارجی اوردنچر هم معمولا ۱۵ سال ماندگاری دارد.

مشاوره رایگان اوردنچر: گام بعدی برای داشتن لبخندی پایدار

حال شما می‌دانید که اوردنچر چیست و قیمت اوردنچر ثابت چقدر است و آماده هستید تا برای انجام جراحی اوردنچر تصمیم‌گیری کنید. البته ابتدا باید امکان انجام این پروتز با توجه به سلامت و شرایط فک شما مشخص شود. بدین منظور می‌توانید از مشاوره دندانپزشکی انلاین و رایگان میخک استفاده کنید و پاسخ سوالات خود را در یابید. همچنین این مشاوره محدود قیمت اوردنچر ثابت برای دندان‌های شما را مشخص می‌کند. در هر حال دندانپزشکی میخک در خدمت شما است و با بهره‌مندی از تکنولوژی‌های به‌روز و دندانپزشکان مجرب، خدمات دندانپزشکی مختلف مانند اوردنچر را با بیشترین کیفیت و امکان پرداخت اقساطی ارائه می‌دهد تا لبخندی زیبا و دندان‌های کاربردی داشته باشید. به طور کلی متخصص دندانپزشک، ایمپلنت فوری را به گونه‌ای در فک قرار می‌دهد که هیچ حرکتی نداشته باشد. با این حال، احتمال حرکت ایمپلنت داخل فک وجود دارد و موجب نارسایی ایمپلنت دندانی می‌شود. همچنین فاصله بین دندان‌های طبیعی کمتر از ۲ میلی‌متر و فاصله بین دندان‌های ایمپلنت باید کمتر از ۳ میلی‌متر باشد. حال گاهی اوقات به دلیل جنس بد پروتز یا کانتور پروتز نامناسب، این فاصله ایمپلنت تغییر می‌کند و به درستی اجرا نمی‌شود.